LONGOBARDI

LONGOBARDI

pop. Germ. quos quidam a longis barbis, alii a telo, quod Alabardam vocant, dictos ferunt, et ab Oceano, Germaniaeque ultimis oris: Becmann. habet, Rugilandiâ ad mare venisse, novas sedes quaerentes. Hi patentes primum ad Danubium campos, adulteriorem eius ripam multis Annis incoluêre. Deinde Cunimundo Gepidarum Rege, qui Dalmatiam et Sirmium tenebat, victo; cum Hunni denuo graves essent, relictâ ipsis Pannoniâ a Narsete, quem Sophia Aug. muliebribus probris irritavetat, evocati Italiam, Ostro- Gothis deletis, vacuam occupârunt, eiusque partem Cisalpinam Galliam Longobardiam vocârunt, quod nomen hodieque retinet. Post Duces suos, primum Regem sibi legere Agelm undum, circa A. C. 389. fil. Ducis Aonis; huic post Annos 34. ex concubina fil. Lamisco successit. Hunc excepêre Hildehocus, Gudehocus, Ciatto, Tato, Walthan. sub quo iis civitatem Notitorum aliaque in Pannonia loca concessit Iustinianus Imp. illorum opera contra Totilam feliciter usus. Successêre, Wacho, Audoinus, Albonius; qui a Narsete evocatus in Italiam Ticinum post triennale obsidium expugnavit, et Rex Italiae proclamatus est A. C. 571. Hunc Clepho sequutus est; ultimus Desiderius fuit, a Car. Mag. regno exutus A.C. 774. An. 206. post Natsetis cum Alboino foedus. Post quem cum Rogaldus Foroiulii Dux, regnum invadere niteretur frustra, fuit cum copiis suis caesus. Vide Aimoin. de gestis Franc.. P. Diac. de reb. Longob. Prosp. et Marcell. in Chron. Sigonium de regno Ital. Volat. l. 7. Geo. Lazium Migr. Sept. l. 12. Leandr. Albert. Descr. Italiae, Cluv. Merul. Strab. l. 7. p. 290. etc. Item supra in vocibus Lancobard. et Langobardi, ac infra in Longobardia. De his Nic. Lloyd. ut, inquit,

Celtiberi ex Celtis et Iberis fuit una natio, ita Lingones populi Germ. et Bardi Gall. pop. factâ unione, gentem unam, et unum nomen admiscuêrunt: Ideoque quidam Lingobardos vocant.